Fernando Botero, γεννημένος στις 19 Απριλίου 1932, είναι σύγχρονος Κολομβιανός ζωγράφος και γλύπτης

Φερνάντο Μποτέρο

Ο Φερνάντο Μποτέρο (Fernando Botero), γεννημένος στις 19 Απριλίου 1932, είναι σύγχρονος Κολομβιανός ζωγράφος και γλύπτης. Θεωρείται ένας από τους πιο πετυχημένους καλλιτέχνες της Λατινικής Αμερικής, του οποίου η φήμη έχει εδραιωθεί σε παγκόσμια κλίμακα. Το έργο του ξεχωρίζει για τις παραμορφωμένες διαστάσεις των αντικειμένων που απεικονίζει και για τις ογκώδεις και ευτραφείς ανθρώπινες μορφές του.

Μπρούντζινο γλυπτό του Μποτέρο

Ο Μποτέρο γεννήθηκε το 1932 στην πόλη Μεδεγίν της Κολομβίας, γνωστή για τις κακόφημες συνοικίες της. Ο πατέρας του ήταν έμπορος και πέθανε ενώ ο Φερνάντο ήταν δύο έτων. Η πρώτη του επαφή με τη ζωγραφική προήλθε εξ ολοκλήρου από βιβλία και αντίγραφα. Στην ηλικία των δώδεκα ετών, παράλληλα με τις σπουδές του, άρχισε να εκπαιδεύεται ωςταυρομάχος, κατόπιν προτροπής κάποιου θείου του, ωστόσο δεν έδειξε ποτέ ιδιαίτερο εδιαφέρον στην τέχνη της ταυρομαχίας. Οι σκηνές των ταυρομαχιών, αποτέλεσαν όμως ένα από τα θέματα που επιχείρησε να αποδώσει στα πρώιμα έργα του, παράλληλα με αρκετές τοπιογραφίες, τις οποίες ζωγράφιζε στην ύπαιθρο. Μέρος της θεματολογίας και έμπνευσής του προερχόταν ακόμα από τα βιβλία του πατέρα του, με θέμα τη γαλλική επανάσταση, τα οποία ήταν εικονογραφημένα με αρκετές προσωπογραφίες της εποχής. Η πρώτη του ατομική έκθεση οργανώθηκε με μεγάλη επιτυχία το 1952, στη γκαλερί του Leo Matiz, στην πόλη της Μπογοτά όπου είχε εγκατασταθεί νωρίτερα. Τον ίδιο χρόνο, συμμετείχε στο 9ο Σαλόνι Κολομβιανών Καλλιτεχνών και απέσπασε το δεύτερο βραβείο, γεγονός που του εξασφάλισε φήμη στον κύκλο των καλλιτεχνών και διανοουμένων της Μπογοτά, αλλά και αρκετά χρήματα ώστε να πραγματοποιήσει ένα ταξίδι στην Ευρώπη.

Ρωμαίος μονομάχος, Μεδεγίν

Το φθινόπωρο του 1952, ο Μποτέρο εγκαταστάθηκε στη Μαδρίτη και γράφτηκε στην Ακαδημία του Σαν Φερνάντο για σπουδές στηζωγραφική. Παρέμεινε στην ακαδημία για δύο εξάμηνα, μελετώντας παράλληλα τα κλασικά έργα που φιλοξενούνταν στο μουσείο του Πράδο και στη συνέχεια, αφού επισκέφτηκε για ένα διάστημα το Παρίσι, την καλλιτεχνική πρωτεύουσα στη δεκαετία του 1950, μετακόμισε στη Φλωρεντία όπου γράφτηκε στην Ακαδημία του Αγίου Μάρκου. O Μποτέρο σπούδασε για πρώτη φορά τις θεωρητικές βάσεις της ζωγραφικής παράλληλα με τις τεχνικές πλευρές της, παρακολουθώντας τις διαλέξεις των διακεκριμένων ιστορικών τέχνης Ρομπέρτο Λόνγκι (Roberto Longhi) και Μπέρναρντ Μπέρενσον (Bernard Berenson). Παράλληλα, ταξιδεύοντας στην Ιταλία, μελέτησε τα έργα των κλασικών τηςαναγέννησης, όπως του Πιέρο ντέλα Φραντσέσκα στο Αρέτσο ή των Τιτσιάνο και Τζορτζόνε στη Βενετία.

γλυπτό του Μποτέρο

Tον Μάρτιο του 1955, επέστρεψε στην Μπογοτά όπου πραγματοποίησε ατομική έκθεση, με έργα που είχε ολοκληρώσει κατά την περίοδο της διαμονής του στην Ιταλία. Η έκθεση αυτή σημείωσε αποτυχία, καθώς τα έργα έγιναν δεκτά με περιορισμένο ενδιαφέρον και θεωρήθηκαν αρκετά «ακαδημαϊκά». Χωρίς οικονομικούς πόρους από τα έργα του, ο Μποτέρο αναγκάστηκε για ένα μικρό χρονικό διάστημα να συντηρηθεί οικονομικά εργαζόμενος ως πωλητής ελαστικών αυτοκινήτων. Λίγους μήνες αργότερα, αναχώρησε για τοΜεξικό, το οποίο πρωταγωνιστούσε εκείνη την εποχή στην καλλιτεχνική ζωή της Λατινικής Αμερικής, με καλλιτέχνες διεθνούς ακτινοβολίας όπως η Φρίντα Κάλο ή ο Ντιέγο Ριβέρα. 

Οι χορευτές

Ο Μποτέρο επηρεάστηκε από το μοντέρνο κίνημα στο Μεξικό, αν και ο ίδιος δεν το ακολούθησε ποτέ πιστά, και σύντομα άρχισε να συνεργάζεται με επαγγελματικές γκαλερί και να διαπραγματεύεται εκθέσεις έργων του σε χώρες του εξωτερικού. Την ίδια περίπου περίοδο, ξεκίνησε να διαφοροποιεί τον όγκο των μορφών που απεικόνιζε στους πίνακές του, υιοθετώντας ογκώδεις και παραμορφωμένες φιγούρες, στοιχεία που τα επόμενα χρόνια θα συνιστούσαν το κύριο χαρακτηριστικό του έργου του. Ένα από τα πρώτα έργα στα οποία εφάρμοσε την τεχνοτροπία αυτή, αποτέλεσε η Νεκρή φύση με μαντολίνο, το οποίο παρουσίασε στα τέλη του 1956 και τις αρχές του 1957, στα πλαίσια της συμμετοχής του σε μία έκθεση της Παναμερικανικής Ένωσης, που διοργανώθηκε στην Ουάσιγκτον. Στην Αμερική, ο Μποτέρο είχε επίσης την ευκαιρία να έρθει σε επαφή με τον Αφηρημένο Εξπρεσιονισμό και το έργο καλλιτεχνών όπως ο Τζάκσον Πόλοκ και ο Βίλεμ ντε Κούνιγκ.

Adam and Eve

Μετά την επιστροφή του στη Μπογκοτά, διορίστηκε καθηγητής ζωγραφικής στη Σχολή Καλών Τεχνών, σε ηλικία μόλις 26 ετών και αναγνωρισμένος ως ένας από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες της νέας γενιάς. Την περίοδο αυτή ξεκίνησε να φιλοτεχνεί και «παραφράσεις» γνωστών πινάκων. Ανάμεσα στα διάσημα έργα από τα οποία εμπνεύστηκε για να φιλοτεχνήσει τη δική του εκδοχή, ανήκει η Μόνα Λίζα του Λεονάρντο και το Παιδί του Vallecas, έργο του Ντιέγο Βελάσκεθ. Το 1960 ταξίδεψε εκ νέου στην Ουάσιγκτον, με την ευκαιρία μίας ακόμα έκθεσης, και αυτή τη φορά αποφάσισε να παραμείνει στις Ηνωμένες Πολιτείες, μετακομίζοντας στη Νέα Υόρκη. 

 Dancing in Colombia

Τα επόμενα χρόνια διαμόρφωσαν σημαντικά τον Μποτέρο ως καλλιτέχνη, κατά τρόπο ανάλογο με την μαθητεία του στην Ευρώπη. Μέχρι το 1965 κατέληξε στο ύφος της εικονογράφησής του, χωρίς να επηρεαστεί ιδιαίτερα από τις τεχνικές του Αφηρημένου Εξπρεσιονισμού ή της Ποπ Αρτ που αποτελούσαν τότε τα κυρίαρχα ρεύματα στη Νέα Υόρκη. Παράλληλα εξασφάλισε την οικονομική επιτυχία μέσα από τα έργα του, τα οποία άρχισαν να εκτιμώνται ακόμα περισσότερο από τις αρχές του 1966. 

Κυριακάτικος Περίπατος

Τη χρονιά αυτή, οργανώθηκε μία έκθεση του Μποτέρο στο Ανόβερο, που συνοδεύτηκε από ευμενή σχόλια και κριτικές, καθώς και μία δεύτερη ατομική έκθεση στο Κέντρο Τέχνης του Μιλγουόκι, η οποία τον έκανε ευρύτερα γνωστό στο αμερικανικό κοινό. Από τα μέσα της δεκαετίας του 1960, πίνακες του Μποτέρο φιλοξενούνταν στις συλλογές του Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης, του Μητροπολιτικού Μουσείου ή του Μουσείου Γκούγκενχαϊμ.

Το 1973 εγκαταστάθηκε στο Παρίσι και στράφηκε εκ νέου προς τη γλυπτική, με την οποία είχε ήδη από το 1964 πειραματιστεί. 

Dancers

Τον επόμενο χρόνο, διοργανώθηκε η πρώτη του αναδρομική έκθεση στην Μπογοτά, ενώ τα επόμενα χρόνια ακολούθησαν και άλλες, στοΚαράκας της Βενεζουέλας (1976), στο Τόκιο και την Οσάκα (1980), στο Μαρτινύ τηςΕλβετίας (1990), στο Μεξικό (1997), στη Στοκχόλμη και την Κοπεγχάγη (2001) και στηνΑθήνα (2006). Στις αρχές του 1980, εγκαταστάθηκε στην Τοσκάνη όπου ζει μέχρι σήμερα, ταξιδεύοντας τακτικά στη Νέα Υόρκη και την Κολομβία.

Το έργο του Μποτέρο περιλαμβάνει προσωπογραφίες (συνήθως ομαδικές), τοπία και αναπαραστάσεις νεκρής φύσης ή καθημερινών σκηνών, προσηλωμένο στην παραστατική ζωγραφική και κατά βάση ανθρωποκεντρικό. Αν και χαρακτηρίζεται ως εικονιστικός ζωγράφος, το έργο του απέχει από τον ρεαλισμό, αποδίδοντας την πραγματικότητα μέσα από ογκώδεις διαστάσεις των αντικειμένων και υπερτροφικές, ευτραφείς ανθρώπινες μορφές. Η υπερβολή αυτή, επαναλαμβανόμενη στο έργο του Μποτέρο, αποτελεί βασικό στοιχείο του ιδιαίτερου και άμεσα αναγνωρίσιμου ύφους του, μαζί με την καθαρότητα στην απόδοση των μορφών που παραπέμπει στην αναγεννησιακή τέχνη. 

Φλαμένγκο

Ο Μποτέρο απεικόνισε όλο το φάσμα της λατινοαμερικανικής μικροαστικής τάξης, σπανίως στο χώρο εργασίας της, προσεγγίζοντάς την με συμπάθεια, αίσθημα αλληλεγγύης και «αγάπη σε κάθε πινελιά», όπως ο ίδιος σημειώνει, αποτυπώνοντας την συνήθως μέσα σε ένα κλίμα ευφορίας. Από το έργο του δεν λείπει και το στοιχείο της πολιτικής και κοινωνικής ευαισθησίας. Τα βασανιστήρια που υπέστησαν οι ιρακινοί αιχμάλωτοι στις φυλακές του Αμπου Γκράιμπ, στις αρχές του 2003, τον ενέπνευσαν για μία σειρά από πίνακες που αποτυπώνουν το γεγονός αυτό.

Man eating

Τα γλυπτά του είναι εμπνευσμένα από αρκετές διαφορετικές πηγές, με κυρίαρχες επιρροές από την πρώιμη αιγυπτιακή τέχνη και τα ανθρωπόμορφα αγγεία και γλυπτά των προκολομβιανών πολιτισμών. Χαρακτηρίζονται συχνά από τις γιγαντιαίες διαστάσεις τους και βασίζονται κυρίως στο μονόχρωμο μπρούντζο, αγαπημένο υλικό του Μποτέρο. Βασικό στοιχείο για το σύνολο των γλυπτών του είναι ακόμα η άρτια εκτέλεση και οι ομαλές, 

λείες επιφάνειες, στοιχείο που υπογραμμίζει τον αισθησιασμό των έργων. Υπερμεγέθη γλυπτά του Μποτέρο εκτέθηκαν δημόσια, για πρώτη φορά, στο Καστέλο Μπελβεντέρε της Φλωρεντίας, το 1991, και αμέσως μετά στο καζίνοτου Μόντε Κάρλο και στα Ηλύσια Πεδία του Παρισιού. Το 1993 υπήρξε ο πρώτος καλλιτέχνης του οποίου γλυπτά παρουσιάστηκαν στην Παρκ Άβενιου της Νέας Υόρκης, ενώ το 1999 τριάντα γλυπτά του εκτέθηκαν στην Πιάτσα ντελα Σινιορία της Φλωρεντίας, ανάμεσα σε έργα του Μιχαήλ Άγγελου και του Τσελίνι.

ΠΗΓΗ ΒΙΚΙΠΑΙΔΕΙΑ

                      Couple modern dance 

La banda

.La siesta

                                                                      Mona Lisa, 1977

                                                        Πικνίκ, 2001

                                                                 Brindis

        Brindis

                                                           A family, 1996

                                                       Una familia, 2000

Αναρτήθηκε από Γεωργία Κοτσόβολου

Ζωγραφική Mandala, μία πολύχρωμη θεραπεία.

Mandala, μία πολύχρωμη θεραπεία

Η τέχνη πάντοτε αποτελούσε και ένα μέσο θεραπείας. Ένα από τα αρχαιότερα είδη τέχνης είναι η ζωγραφική mandala, που χρησιμοποιείται κατά κόρον από βουδιστές μοναχούς στο Θιβέτ, αλλά και από αυτόχθονες Ινδιάνους της Αμερικής και συνιστά θεραπευτικό εργαλείο μέσω του διαλογισμού.

Τι είναι η ζωγραφική mandala;

Η λέξη mandala προέρχεται από τη σανσκριτική γλώσσα και σημαίνει «κύκλος». Στη ζωγραφική αυτού του είδους, το πλαίσιο πάνω και μέσα στο οποίο δημιουργούνται όλα τα υπόλοιπα μοτίβα είναι κυκλικό, αλλά η έννοια της λέξης («κύκλος») δεν περιορίζει τη δημιουργικότητα: τα σχέδια που μπορούν να δημιουργηθούν και να κυριαρχούν μάλιστα σε ένα έργο μπορούν να είναι τετράγωνα ή και τρίγωνα. Η ζωγραφική mandala έχει ομοκεντρική δομή, με τα διάφορα μοτίβα και χρώματα που σχεδιάζει κανείς να έχουν προσωπική αξία για τον ίδιο. Σκοπός του κάθε σχεδίου είναι να αποτελέσει ένα βοηθητικό εργαλείο στο πνευματικό ταξίδι του κάθε ατόμου. Τα mandala συμβολίζουν έτσι κι αλλιώς την κοσμική και ψυχική ισορροπία και αρμονία.

Πότε χρησιμοποιείται η ζωγραφική mandala;

Η τέχνη των mandala είναι ένα πολύ χρήσιμο εφόδιο έκφρασης του ψυχισμού του κάθε ατόμου και χρησιμοποιείται ανά τον κόσμο ως μέσο και διαδικασία έκφρασης του εαυτού. Αποτελεί ένα εργαλείο προσωπικής ανάπτυξης και λειτουργεί ως πυξίδα και φάρος για το προσωπικό ταξίδι του κάθε ανθρώπου προς την αυτογνωσία και την πνευματική αλλαγή. Δε χρειάζεται να είναι κανείς ζωγράφος ή να ασχολείται με τις εικαστικές τέχνες: τα mandala είναι ενεργειακή ζωγραφική που σκοπό έχουν να κάνουν το άτομο να χαλαρώσει και να εκφράσει μέσα από σχέδια, γραμμές, σχήματα όλων των μορφών και χρώματα οτιδήποτε αποτελεί για αυτό οπτικό ερέθισμα. Έτσι, φέρνει στη συνείδησή του πράγματα που υπήρχαν στο ασυνείδητο και κατακτά την αυτογνωσία.

Mandala και θρησκείες

Τα mandala έχουν χρησιμοποιηθεί (και ακόμη συνεχίζουν να χρησιμοποιούνται) από μοναχούς του Θιβέτ (βουδιστές) ως ζωγραφική πάνω σε άμμο για την απεικόνιση και τη «σύλληψη» των δαιμόνων και των θεών που πιστεύεται πως καταστρέφουν και ευλογούν ταυτόχρονα την ανθρωπότητα. Τα μέλη της ινδιάνικης φυλής Ναβάχο και ειδικότερα οι καλλιτέχνες της άμμου χρησιμοποιούν τα σχέδια mandala ως θεραπευτικά μέσα. Ακόμη, πολλοί πληθυσμοί ιθαγενών χρησιμοποιούν αντίστοιχα σχέδια για να επιτύχουν τη σύνδεση της ενέργειας της φύσης και της γης και της σοφίας της φύσης.

Πώς χρησιμοποιώ τα σχέδια mandala;

Σύμφωνα με την παράδοση των βουδιστών μοναχών, τα mandala που σχεδιάζονται σε άμμο καταστρέφονται λίγο μετά την ολοκλήρωσή τους ως συμβολισμός της προσωρινής φύσης της ζωής. Όλη η τελετή χρησιμεύει για τη συγκέντρωση των μοναχών και του κοινού και για πνευματικά θεραπευτικούς σκοπούς, οπότε θεωρείται πως με την ολοκλήρωση του σχεδίου έχει επιτευχθεί και ο στόχος. Στον δυτικό κόσμο, τώρα, ο σκοπός παραμένει θεραπευτικός, καθώς η συγκέντρωση που απαιτείται για την όλη διαδικασία μας γαληνεύει, μας χαρίζει την αυτογνωσία, μας θεραπεύει. Γι’ αυτό και χρησιμοποιούμε τα σχέδια mandala ως μέσο διαλογισμού.

Στη ζωγραφική mandala ξεκινάμε από το κέντρο της εικόνας και καταλήγουμε στο περίγραμμά της: διάφορα σύμβολα και μοτίβα χρησιμοποιούνται ανάλογα με το στόχο στο οποίο έχουμε επικεντρωθεί την κάθε φορά. Κάθε σχέδιο εξαπλώνεται συμμετρικά «προς τα έξω», πράγμα που μας θυμίζει έντονα την αρμονία του κόσμου. Ακόμη και στη θρησκεία ο κόσμος περιστρέφεται γύρω από ένα κέντρο (στο χριστιανισμό, κέντρο είναι η ψυχή), ενώ στην ψυχολογία το κέντρο είναι ο ανώτερος εαυτός μας. Όταν, τελικά, συνδέσουμε το κέντρο αυτό με τη μεγαλύτερη εικόνα που σχηματίζεται βλέπουμε πως απλώς και μόνο μέσω του παιχνιδιού με τα σχέδια και τα χρώματα μεταφερθήκαμε από ένα πολύ μικρό σημείο του εαυτού μας στη μεγαλύτερη εικόνα που σχηματίζεται: βλέπουμε, έτσι, το ευρύτερο πλαίσιο μέσα στο οποίο ζούμε και επιτυγχάνουμε μια σύνδεση με τον κόσμο γύρω μας.

Εάν θέλετε να δοκιμάσετε την τέχνη των mandala, μπορείτε είτε να ακολουθήσετε τον εφήμερο χαρακτήρα της και να δημιουργείτε σχέδια με χρωματιστή άμμο (υπάρχουν σε καταστήματα ειδών τέχνης) είτε να ζωγραφίσετε με χρώματα πάνω σε χαρτί. Η εμπειρία θα είναι σίγουρα ένα μοναδικό πνευματικό ταξίδι!

Ζωγραφική, ένα χόμπι δημιουργικότητας και χαράς

Η ζωγραφική
αποτελεί ένα χόμπι που μας γεμίζει χαρά κάνοντάς μας περισσότερο
δημιουργικούς ακόμη και αν είμαστε σε αρχάριο στάδιο. Μέσα από τη
ζωγραφική μπορούμε να εκφραστούμε ελεύθερα μέσα από εικόνες και όχι από
λόγια. Δεν χρειάζεται κάποιος να έχει ταλέντο για να το κάνει αρκεί απλά να υπάρχει διάθεση και αγάπη για τη ζωγραφική.

Είδη ζωγραφικής

Μολύβι και χαρτί

Τα βασικά υλικά που χρειαζόμαστε στην περίπτωση που αποφασίσουμε να ζωγραφίσουμε χωρίς χρώματα είναι ένα μαλακό μολύβι (4 ,6 νούμερο) σε μαύρο ή πράσινο. Το επόμενο υλικό που χρειαζόμαστε είναι η γόμα, καθώς θα μας χρειαστεί οπωσδήποτε. Επιπλέον, θα χρειαστούμε απαραίτητα ένα κοπίδι αντί της κλασικής ξύστρας για το μολύβι μας καθώς δημιουργεί καλύτερη μύτη. Τέλος, θα χρειαστούμε χαρτί για το οποίο το μόνο που μας ενδιαφέρει είναι να μην έχει πόρους και να είναι λείο ώστε να γλιστράει πάνω του το μολύβι.

Νερομπογιές

Νερομπογιές είναι όσες μπογιές μπορούν να διαλυθούν σε νερό. Αυτές μπορεί να είναι πλακάκια νεροχρωμάτων, γκουάς σε σωληνάρια, ακριλικά. Το βασικό χαρακτηριστικό τους είναι ότι  στεγνώνουν γρήγορα και δεν λερώνουν ούτε μυρίζουν.

Παστέλ

Μαλακά παστέλ ή κιμωλίες και λαδοπαστέλ που
φτιάχνονται από λαδοχρώματα και παπαρουνέλαιο. Τα μαλακά παστέλ είναι
πολύ καλά για κάθε αποτύπωση που θέλουμε να κάνουμε σε χαρτί  πάντα με
πόρους για να κολλάνε. Τέλος, αν θέλετε περισσότερη ποικιλία χρωμάτων
καλό θα ήταν να επισκεφτείτε ένα κατάστημα με είδη ζωγραφικής.

Ξυλομπογιές

Πάντα υπάρχει ένα κουτί ξυλομπογιές κάπου κυρίως λόγω των μικρών
παιδιών. Αν είναι πολύ σκληρά τα χρωματιστά μολύβια (ξυλομπογιές)
υπάρχουν και τα μαλακά μολύβια στα καταστήματα ειδών ζωγραφικής. Μερικά
από αυτά έχουν την ένδειξη νεροχρώματα με ένα πινέλο
κάπου στο ξύλο τους επάνω. Αν περάσουμε λίγο νερό επάνω στο χαρτί, πριν
ζωγραφίσουμε, θα δούμε ότι συμπεριφέρονται όπως οι νερομπογιές.

Επιπλέον υλικά

• 
  Παλέτες ζωγραφικής - δοχεία καθαρισμού
• 
  Καβαλέτα ζωγραφικής
• 
  Κασετίνες ζωγραφικής
• 
  Σπάτουλες ζωγραφικής
• 
  Μπλοκ ζωγραφικής- σχεδίου - ακουαρέλας
• 
  Τελάρα ζωγραφικής

Τα μεγαλύτερα πινέλα είναι ιδανικά για την κάλυψη μεγάλων περιοχών του καμβά, ενώ τα μικρά είναι ειδικά για τις λεπτομέρειες. Οι περισσότεροι χρησιμοποιούν πινέλα από συνθετικά μαλλιά
και για αυτό τα ξεπλένουν και τα κρατούν για ώρα μέσα σε ένα φλιτζάνι
με νερό αμέσως μετά τη χρήση τους. Τα περισσότερα πινέλα με τρίχα
ξεκινούν από 1 ευρώ, ενώ παράλληλα ένα σωληνάριο με χρώμα κοστίζει 3 ευρώ.

Ζωγραφική και ψυχική υγεία

Ένας από τους λόγους που η τέχνη είναι τόσο σημαντική για τη ζωή μας
είναι ότι μας προσφέρει την εμπειρία να αφοσιωθούμε σε κάτι μη υλικό.
Η ζωγραφική αποτελεί μια μορφή τέχνης οπότε είναι μια πολύ καλή επιλογή
να αφήσουμε τον εαυτό μας ελεύθερο. Έρευνες εξάλλου έχουν δείξει ότι
υπάρχουν ξεκάθαρα οφέλη από την ενασχόληση με την τέχνη στην ψυχική μας
υγεία.

Η ζωγραφική ωφελεί και συμβάλει στην αυτοεκτίμηση, την αυτοπεποίθηση, τις κοινωνικές δεξιότητες και συνεπώς στην καλύτερη διάθεση και στη μείωση του άγχους. Ακόμα κι αν κάποιος υποφέρει από ένα πρόβλημα ψυχικής υγείας,
η τέχνη μπορεί να γίνει το καλύτερο μέσο ώστε να τον βοηθήσει να το
ξεπεράσει. Εκτός όμως από τη ζωγραφική η γενικότερη ενασχόληση είτε με
τον χορό είτε με το θέατρο μπορούν επίσης να συμβάλουν δυναμικά στην καταπολέμηση του άγχους και να νιώσουμε πιο ήρεμοι.

Η ενασχόληση με ένα τέτοιο χόμπι μας κάνει να νιώθουμε όχι μόνο δημιουργικοί αλλά χρήσιμοι ως άνθρωποι, και μάλιστα χωρίς μεγάλο κόστος. Πράγματι, μπορείτε να παρακολουθήσετε μαθήματα ζωγραφικής δωρεάν από το σπίτι σας μέσα από διάφορα site. Μην καθυστερείτε να ξεκινήσετε!

DIY: Διακοσμητικά αντικείμενα από AΠΟΞΗΡΑΜΕΝΕΣ ΚΟΛΟΚΥΘΕΣ

O ι διακοσμήσεις, γενικά, με κολοκύθες σε διάφορα σχήματα και αποχρώσεις, κακώς έχουν συνδυαστεί με το Αμερικάνικο Halloween ντελίριο και όλο το ...κιτς που κατά βάση περιστοιχίζει τις σχετικές διακοσμήσεις/κατασκευές. 

Ειδικά οι αποξηραμένες κολοκύθες, οι "κλούμπες" όπως τις αποκαλούν σε κάποιες περιοχές ακόμη και ως καθαρά χρηστικό αντικείμενο, είναι στοιχείο που συναντούσε κανείς πολύ συχνά τα παλαιότερα χρόνια στην ύπαιθρο της χώρας μας και πολύ συνηθισμένο υλικό για να κατασκευάζονται χωνιά, δοχεία μεταφοράς νερού ή λαδιού κλπ αλλά και πολύ συνηθισμένο κρεμαστό διακοσμητικό σε καλοκαιρινές αυλές και μπαλκόνια. 

Η σχεδόν ξύλινη υφή που αποκτά η επιφάνεια μιας αποξηραμένης κολοκύθας, είναι ιδανική για να επεξεργαστεί με χρώμα, ντεκουπάζ, ζωγραφική κλπ. και ανάλογα με το τον τρόπο που θα εκμεταλλευτείτε το σχήμα της θα επιλέξετε να την επεξεργαστείτε εξωτερικά γίνεται κατάλληλη για να κατασκευάσετε πχ από ένα ιδιαίτερα καλαίσθητο σπιτάκι για πουλιά στον κήπο σας, ένα διακοσμητικό για παιδικά δωμάτια, ένα χριστουγεννιάτικο διακοσμητικό κομμάτι έως ένα πολύ ιδιαίτερο μπωλ, φαναράκι, φωτιστικό κλπ.

Η διαδικασία αποξήρανσης είναι απλή, αρκεί να κάνετε όλα τα αναγκαία ώστε να μην σαπίσει και καταστραφεί το εξωτερικό περίβλημα πριν η σάρκα συρρικνωθεί εντελώς και ...εξαφανιστεί. 
Κατ΄αρχήν πλένετε την κολοκύθα με χλιαρό νερό και σαπούνι και στην συνέχεια με ένα διάλυμα νερό και ξύδι 2/1. Με τον τρόπο αυτό απομακρύνονται τυχόν βακτήρια στην επιφάνειά της που αν παραμείνουν έχουν ως αποτέλεσμα το σταδιακό σάπισμα του εξωτερικού φλοιού.
Την σκουπίζετε πολύ καλά και την τοποθετείτε πάνω σε σχάρα ή μια παλέτα κλπ. ώστε ο αέρας να κυκλοφορεί σε ολόκληρη την επιφάνειά της διαφορετικά στο μέρος που ακουμπά επίσης θα αλλοιωθεί η όψη της και σε μέρος με έντονο ήλιο.  Τις μικρού μεγέθους μπορείτε και να τις κρεμάσετε σε ένα ηλιόλουστο σημείο. Ανάλογα με το είδος, το μέγεθος και το πάχος χρειάζεται περίπου 3-5 εβδομάδες έως το εσωτερικό να "αποστεωθεί"θα το καταλάβετε όχι μόνον από την εξωτερική της όψη που θα αποκτήσει ένα κιτρινοκαφέ χρώμα με υφή ξύλου αλλά και όταν θα έχει γίνει πολύ ελαφριά και κουνώντας την θα ακούτε μόνο τα κουκούτσια στο εσωτερικό της.  
Σε περίπτωση βροχής θα πρέπει οπωσδήποτε να τις προστατέψετε μεταφέροντας σε μέρος που δεν θα βρέχονται ενώ ένας τρόπος να συντομεύσετε την διαδικασία αποξήρανσης είναι και κατά την διάρκεια της νύχτας να τις μεταφέρετε στο εσωτερικό του σπιτιού, κάτι που θα τις αφήσει ανεπηρέαστες από την νυχτερινή υγρασία που αυτή επιβραδύνει την αποξήρανση.

Το κόψιμο μιας αποξηραμένης κολοκύθας θα πρέπει να γίνει σταδιακά εκτός αν χρησιμοποιήσετε τα ειδικά Dremel εξαρτήματα για  κόψιμο, λείανση κλπ.

Με ένα κοφτερό μαχαίρι χωρίς δόντια, χαράξτε αρχικά όσο πιο βαθιά στο σημείο που θέλετε να κόψετε. Στην συνέχεια με ένα λεπτό κατσαβίδι ή οποιοδήποτε παρεμφερές εργαλείο σας εξυπηρετεί βαθύνετε σιγά σιγά την τομή έως ότου αποκολληθούν τα δυο κομμάτια. 

Αδειάζετε εντελώς το εσωτερικό από κουκούτσια και υπολείμματα σάρκας, τρίβοντας ελαφρά και με μια σπάτουλα ή γυαλόχαρτο αν χρειάζεται και με μια ράσπα ή πολύ χοντρή λίμα ή και ψιλό γυαλόχαρτο λειαίνετε το σημείο της τομής.

Από το στάδιο αυτό και κάτω μπορείτε να επεξεργαστείτε την εξωτερική επιφάνεια με όποιον τρόπο θέλετε. Να περάσετε βερνίκι ξύλου για να σκουρύνετε/τονίσετε το φυσικό της χρώμα ή να χρησιμοποιήσετε ακρυλικά χρώματα για κατασκευές για να την βάψετε όπως θέλετε, να εφαρμόσετε τεχνική decoupage κλπ. ενώ φυσικά ανάλογα με το είδος/αντικείμενο που θέλετε να κατασκευάσετε το ίδιο μπορεί να γίνει και στο εσωτερικό μέρος. 

Για κατασκευές όπως φαναράκια, μπωλ κλπ. που θέλετε, εκτός από το κόψιμο σε κάποιο σημείο να δημιουργήσετε επιπρόσθετα διάτρητα σχέδια πάνω την επιφάνεια μιας αποξηραμένης κολοκύθας θα το κάνετε με πολύ λεπτά τρυπάνια γενικής χρήσης και αφού πριν σχεδιάσετε με μολύβι ακριβώς το σχέδιο που θέλετε να δημιουργήσετε.